Alvar Aalto dünyaca ünlü Finli mimar, heykeltıraş, sanatçı ve mobilya tasarımcısıdır. Mimarlıktaki en iyi eserleri Finlandiya’da inşa edilirken, ABD’deki şöhreti mobilya ve cam eşya tasarımı nedeniyle geldi. Dünya çapındaki ününe iki dünya fuarı katkıda bulundu: 1937’de Paris ve 1939 / 1940’ta New York. 1938’de New York’taki Modern Sanatlar Müzesi, Aalto’nun eserleriyle ilgili bir sergi düzenledi. Mobilya tasarımlarını ve binalarının resimlerini sergiledi.Ahşabın ustalığı ve mobilya üretiminde ahşabı denemesi, 1930’larda birçok patente yol açtı. Tasarımlarından biri, Tüberküloz hastalarının nefes almasını kolaylaştıran Paimio sandalyeydi. Sandalye günümüzde sadece güzel ve modern görünüm için satın alınır. Aalto’nun tasarımları, güzelliğin işlevselliğe eşlik edebileceğinin kanıtıdır.Kariyeri boyunca mimari tarzını birkaç kez değiştirdi. Stili, başlangıçta klasikleşmeden, kariyerinin ortasında modernizm ve deneyime, daha sonra da anıtsallığa kadar uzanıyordu.
Viipuri Kütüphanesi
Alvar Aalto’nun Viipuri Kütüphanesi, 2014’ün sonundaki medya atılımına kadar yüzyılın dörtte üçü göreceli olarak belirsiz bir şekilde durdu. Dünya Anıtlar Fonu / Knoll Modernizm Ödülü, 1935 binasının benzeri görülmemiş düzeyde dikkat ve incelemeler çıkarmasına izin veren dünya çapında medya tarafından ele alındı.Kütüphanenin kütlesi, birbirinden yatay olarak dengelenen iki basit dikdörtgen bloktan oluşur, ancak iç mekansal organizasyon aldatıcı olarak daha karmaşıktır. Planda genellikle üç kat olarak tanımlanan şey aslında altı veya yedi kesitlidir, bu da alacalı hacimsel koşullar dizisine ve karmaşık geçiş alanlarına neden olur. Programlı düzenleme, ana giriş bloğundaki idari ve törensel boşluklar ve daha büyük arka bloktaki okuma alanları ve kitap raflarının büyük kısmı ile daha basit kitleye benzemektedir. Bununla birlikte, planların karmaşıklığı, bu şemanın pratikte çok basit olmadığını ortaya koymaktadır.Paimo Sanatoryumu
aimio Sanatoryumu, modern mimari akımın en önemli örneklerinden biridir. Ancak Alvar Aalto'nun en büyük başarısı, dönemin mimari tarzına kendi benzersiz yorumunu getirerek dönüm noktası projesine belirgin bir insani boyut katmaktı.Bu proje, tasarıma insancıl bir yaklaşım getiriyor, bu da Aalto’nun mimari tarzına özgü bir şey. Çalışmaları, modern mimarinin tipik işlevsel doğasının ötesine geçer ve ayrıntılara büyük önem verir.
Saynatsalo Kent Meclisi ve Kütüphanesi
1949 da düzenlenen bir yarışma sonucu yapılan bina, 1952 yılında hizmete açılmıştır. Bir avlunun çevresine sıralanan bir kaç ayrı binadan oluşan kompleks, araziye ustaca uyumu ile dikkati çekmektedir. Binaların temellerinden çıkan hafriyat ile avlunun bulunduğu zemin oluşturulmuştur.
Helsinki Kültür Evi
Siyasi partinin genel merkezi olarak hizmet vermek, tesisin temsil etmek istediği siyasi ideolojilere uygun olarak günlük idari ve bürokratik işlerin yanı sıra özel kamusal etkinliklere de sahip olması gerektiğini ifade etti. Programın iki ana unsuru, kompleksin iki ana unsuru olarak ortaya çıkmış, aralarındaki boşluk kamusal alan ve kabul alanı olarak hizmet vermektedir.Plazanın sol tarafında oditoryumun dalgalı tuğla yapıdır. Tuğladan böyle düzensiz bir form oluşturmak, kapsamlı deneyler gerektirdi; belirli bir birimin, değişen yarıçapların hem içbükey hem de dışbükey duvarlarını oluşturabilmesi gerekiyordu. Ortaya çıkan tuğlalar dikdörtgen değil, her biri küçük bir daire parçasını oluşturan fanlıydı. Yuvarlatılmış köşeler, daha fazla montaj kolaylığı, cephenin yüzeyindeki ışığın daha karmaşık bir şekilde oynamasına izin verdi ve hatta duvarlardaki çatlaklara karşı koruma sağladı.Helsinki Teknoloji Üniversitesi
North Jutland Müzesi
Kuzey Jutland Sanat Müzesi modern İskandinav mimarlığının önde gelen örneklerinden biridir.1968-1972 arasında inşa edilen yapı, Elissa ve Avlar Aalto tarafından 20. yy uluslar arası ve Danimarka sanatının sergi mekanı olarak tasarlanmıştır.Park ve ormandan oluşan geniş bir alanın kenarında yer alan Kuzey Jutland Sanat Merkezi hemen yan taraftaki tepeyle buluşmak için ziggurat gibi yükselmektedir. Mermer kaplı bina hacminin net çizgileri ve yeşil bakır çatısı, doğa,çevreyeuyum içerisinde karışmaktadır.Zemin katında ana sergi galerisi ve ona bitişik heykel galerisi, yedi küçük sergi odası, oda orkestrası için müzik odası, giriş holü, idari ofislerle ve tepe pencereli uzun galeriler sırasıyla çevrelenmiştir. Ek sergi odaları, kafe, vestiyer, çalışma grubu odası, atölye ve kütüphane bodrum katında yer almaktadır.Oldukça esnek hareketli duvar sisteminden dolayı sergi mekanları her bir bireysel serginin gereksinimlerini barındırabilmektedir.Doğal ve dağılmış ışık Alvar Aalto’nun Kuzey ışığını zekice idare edişini tekrar onaylayarak çeşitli tepe penceresinden galerilere girmektedir.
Yorumlar
Yorum Gönder